Dag 11 : 

Dia del respeto/ dag van het respect
Het beloofde een rustige dag te worden na de dag van extreem fietsen van gisteren(uitgezonderd dan van de 'scheve fietster'...), ware het niet dat een viertal onder ons tekenden voor de 'onmogelijke rit'. Dus nadat die freaken al rond half acht vertrokken waren, hadden de rustige-dag-verwachters zich bij het ontbijt een bijpassend gecultiveerd, licht ontbijt besteld met dit keer enkel pancakes met siroop of confituur.
Eens onderweg in de auto's werd het duidelijk dat de aanhoudende steile hellingen vol dikke keien en verraderlijke goten ertussen de absolute max zou worden voor de 4 musketiers...
Maar ze slaagden er nog in ook: de 2 Barten voorop, gevolgd door mijn persoonlijke natbezwete held, Ward! en Christophe, hoewel hij het eindpunt niet bereikte ging tot het uiterste van zijn kunnen van die dag( want dit tropisch klimaat velt wel iedereenin meer of mindere mate....)
na als groep dus terug te zijn verenigd, werden we gul ontvangen aan het schooltje van San Antonio: een schooltje met 81 kinderen in de lagere school,10 Fans-kinderen en 26 kleutertjes: dansende kindjes met wiegende heupjes als waren ze kleine vrouwtjes, een groepje kleutermuzikantjesen en niet in het minst de directice, de warme emotievolle vrouw die met grote gebarende steun voor haar geliefde schooltje vraagt. En of ze dit kunnen gebruiken: met 1tekstboekje per 4kinderen, degelijk maar versleten, en daarbij de nog ingepakte handboeken, om Spaans te leren uithet Engels, gekregen van Amerikanen, hopen de mensen van het Fansproject wel iets te kunnen bijdragen met de gelden van Monicare.
Na de lunch, ons aangeboden door de school, die hopelijk OK is voor onze tere, verwende darmen,begint onze onverwachtetocht door de natgeregende bossen!
Eerst bezoeken we het drinkwaterproject, door Gerard en de dorpsbewoners uitgewerkt en afgewerkt: door de renovatie van een waterreservoir en de leidingen naar het dorpje worden 24 huizen en hun bewoners van drinkwater voorzien. Nadien bezoeken we, begeleid en op het juiste spoor gezet door Emma, een meisje met verstandelijke beperking, enkele huizen van kinderen, betrokken bij het project van Corazones Unidos. Er zijn in dit dorp wel 9 kinderen bij betrokken!
Met Eduardo bekijken we de bedjes en het stoeltje van Bismar en Alicia. Wij, nieuwsgierig hoe mensen hun leven organiseren in hun schamele huisjes, en zij, ook zeker in grote getale geamuseerd toekijkend bij onze onhandige afdalingen op de glibberige modderstenen in het dorp.
Nog modderiger werd de terugweg per auto( tot grote spijt van onze aller superheld Bart):schommeld en schuivend bewegen de 4x4's zich over de typische Nicaragua-wegen, tot deze plots overgaan in perfecte wegen met zelfs een heus fietspad!

Het was een dia del respeto!
Respect voor de wilskracht en kracht van de vier musketiers!
Respect voor Ada, de schooldirectrice!
Respect voor Uitvoerders van het drinkwaterproject!
Respect voor de wasvrouwen!
Respect voor de ouders die hun kind urenlang dragen!
Respect voor de schoolkinderen, stappend langs de modderige wegen met hun spierwitte kousen!

Morgen de laatste fietsdag! Laat ons er nog van genieten!