Nicaragua 2013 / 2014 / 2016: Volcán Masaya

Darío, 20 mei

Op 12 mei hebben we het Parque Nacional Volcán Masaya bezocht. In een gebied van

54 vierkante km liggen twee indrukwekkende vulkanen met vijf kraters.

Wegens een grote brand de afgelopen weken konden we alleen de kraterrand van de vulkaan Massaya bezoeken, de dampende vulkaan was al indrukwekkend genoeg om te zien. Onderweg een desolaat landschap met vulkanisch gesteente.

De omgeving en het meer van Masaya, een plaatje voor een postkaart.

We bezoeken ook het stadje Masaya met de oude markt, toeristisch maar kleurrijk en mooi om te zien.

Terwijl het in België teveel regent, zitten ze hier echt te snakken naar regen, het is het onderwerp van de dag.

Boeren brengen hun akkers in orde, wachten om te kunnen zaaien.

Het hooi wordt verzameld, de maïs is intussen klaar om geoogst te worden.

Ook wordt er hard gewerkt om een nieuwe brug te bouwen richting Terrabona.

Het was de bedoeling om alles klaar te hebben vóór het regenseizoen.

Het water kan hier bij hevige regenval op korte tijd enorm stijgen zodat je hier niet kan passeren en gewoon moet wachten tot het waterpeil weer gezakt is.

Het resultaat mag gezien worden, nu nog wachten tot we erover kunnen.

We hebben samen met de aannemer een bezoek gebracht aan Rohelio, een rolstoelgebruiker.

We schrikken toch behoorlijk wanneer we in de tuin te zien krijgen op welke manier deze jonge man naar de WC moet gaan, of een douche moet nemen.

We krijgen groen licht, we kunnen aan een rampla beginnen, in de richting van WC en douche.

Gezien de belabberde situatie van de WC en douche, overwegen we om ook deze te vernieuwen.

De familie moet alles voorbereiden en het grondwerk doen, waarna de aannemer de rampla komt aanleggen, wij leveren de materialen en betalen de aannemer.

Intussen kopen we het materiaal wat nodig is, en rijden we op zaterdag naar de steenbakkerij in Darío.

Voor Ramon wordt er een douche gemaakt met steun van Toeristen zonder vakantie, dat hadden we beloofd.

We leveren de cement, stenen en zand en de hele familie is druk in de weer om te helpen want het is al laat.

En hoe komt het dat het zo laat is, hier volgt het verhaal.

Op zaterdagmiddag reden we naar Sebaco, een stadje hier in de buurt, om materiaal te bestellen voor de verschillende projecten die momemteel lopen.

's Middags even een hapje eten.

Terwijl we in een comedor van een typisch gerechtje aan het genieten waren, werden we aangesproken door een man die de weg vroeg naar Matagalpa. Armando gaf hem de nodige uitleg. Armando zat naast mij, Gerard tegenover mij. Aan de stoel, mijn tas.

Dezelfde man kwam nog een keer hetzelfde vragen terwijl ik naar het WC was, Armando en Gerard vonden het een rare man.

Maar ondertussen was het kwaad geschied. Achter ons zaten twee vrouwen, welke rustig opstonden nadat ik opgemerkt had dat mijn tas verdwenen was, Gerard snelde ze achterna en zag dat ze een taxi namen.

Op naar het politiekantoor en ondertussen probeerde Armando met mijn gsm contact te krijgen, de gsm zat in mijn tas. Mijn origineel paspoort zat er toevallig ook in, de nodige dollars om materiaal te kopen, en alle sleutels van het huis in Darío.

En ja, we kregen contact met de dief, voor 100 dollar konden we onze eigen gsm terugkopen, waarna hij de gsm afdrukte.

Armando ging met de combi van de politie op zoek naar de dieven, maar zonder resultaat.

Teruggekomen op het politiekantoor bleef hij maar bellen naar mijn gsm, en ja hoor we hadden weer contact.

We vertelden dat de dieven alles mochten houden maar dat het paspoort heel belangrijk voor ons was. En de dief ... Hij stelde voor dat hij het paspoort kwam terugbrengen naar het eethuisje, we mochten geen politie verwittigen.

We vertrokken richting comedor met een agente in burger, en in de straat een andere agent in burger met een fietstaxi.

Nadat we ongeveer een half uur hadden gewacht, kregen weer telefoon van de dief.

Hij vertelde dat hij niet ging komen, maar dat we naar een bepaalde brug moesten rijden, daar zou een rode zak hangen met mijn paspoort.

Wij onmiddellijk de auto in, met in ons kielzog de twee agenten met de fietstaxi, net zoals in een film, en ja hoor aan de brug een rode plastieken zak met paspoort, en alle sleutels.

We zijn echt blij dat we met zo'n "super" dieven te maken hadden, zeg nou zelf welke Belgische dief zou zoiets voor je doen! Wat is Nicaragua toch een heerlijk land!!