Volcán Masaya

Darío, 20 mei

Op 12 mei hebben we het Parque Nacional Volcán Masaya bezocht. In  een gebied van 

54 vierkante km liggen twee indrukwekkende vulkanen met vijf kraters.

Wegens een grote brand de afgelopen weken konden we alleen de kraterrand van de  vulkaan Massaya bezoeken, de dampende vulkaan was al indrukwekkend genoeg om te zien. Onderweg een desolaat landschap met vulkanisch gesteente.

De omgeving en het meer van Masaya, een plaatje voor een postkaart.

We bezoeken ook het stadje Masaya met de oude markt, toeristisch maar kleurrijk en mooi om te zien.

Terwijl het in België teveel regent, zitten ze hier echt te snakken naar regen, het is het onderwerp van de dag.

Boeren brengen hun akkers in orde, wachten om te kunnen zaaien.

Het hooi wordt verzameld, de maïs is intussen klaar om geoogst te worden.

Ook wordt er hard gewerkt om een nieuwe brug te bouwen richting Terrabona.

Het was de bedoeling om alles klaar te hebben vóór het regenseizoen.

Het water kan hier bij hevige regenval op korte tijd enorm stijgen zodat je hier niet kan passeren en gewoon moet wachten tot het waterpeil weer gezakt is.

Het resultaat mag gezien worden, nu nog wachten tot we erover kunnen.

We hebben samen met de aannemer een bezoek gebracht aan Rohelio, een rolstoelgebruiker.

We schrikken toch behoorlijk wanneer we in de tuin te zien krijgen op welke manier deze jonge man naar de WC moet gaan, of een douche moet nemen.

We krijgen groen licht, we kunnen aan een rampla beginnen, in de richting van WC en douche.

Gezien de belabberde situatie van de WC en douche, overwegen we om ook deze te vernieuwen.

De familie moet alles voorbereiden en het grondwerk doen, waarna de aannemer de rampla komt aanleggen, wij leveren de materialen en betalen de aannemer.

Intussen kopen we het materiaal wat nodig is, en rijden we op zaterdag naar de steenbakkerij in Darío.

Voor  Ramon wordt er een douche gemaakt met steun van Toeristen zonder vakantie, dat hadden we beloofd.

We leveren de cement, stenen en zand en de hele familie is druk in de weer om te helpen want het is al laat.

En hoe komt het dat het zo laat is, hier volgt het verhaal.

Op zaterdagmiddag reden we naar Sebaco, een stadje hier in de buurt, om materiaal te bestellen voor de verschillende projecten die momemteel lopen.

 's Middags even een hapje eten.

Terwijl we in een comedor van een typisch gerechtje aan het genieten waren, werden we aangesproken door een man die de weg vroeg naar Matagalpa. Armando gaf hem de nodige uitleg. Armando zat naast mij, Gerard tegenover mij. Aan de stoel, mijn tas.

Dezelfde man kwam nog een keer hetzelfde vragen terwijl ik naar het WC was, Armando en Gerard vonden het een rare man.

Maar ondertussen was het kwaad geschied. Achter ons zaten twee vrouwen, welke rustig opstonden nadat ik opgemerkt had dat mijn tas verdwenen was, Gerard snelde ze achterna en zag dat ze een taxi namen.

Op naar het politiekantoor en ondertussen probeerde Armando met mijn gsm contact te krijgen, de gsm zat in mijn tas. Mijn origineel paspoort zat er toevallig ook in, de nodige dollars om materiaal te kopen, en alle sleutels van het huis in Darío.

En ja, we kregen contact met de dief, voor 100 dollar konden we onze eigen gsm terugkopen, waarna hij de gsm afdrukte.

Armando ging met de combi van de politie op zoek naar de dieven, maar zonder resultaat.

Teruggekomen op het politiekantoor bleef hij maar bellen naar mijn gsm, en ja hoor we hadden weer contact.

We vertelden dat de dieven alles mochten houden maar dat het paspoort heel belangrijk voor ons was. En de dief ... Hij stelde voor dat hij het paspoort kwam terugbrengen naar het eethuisje, we mochten geen politie verwittigen.

We vertrokken richting comedor met een agente in burger, en in de straat een andere agent in burger met een fietstaxi.

Nadat we ongeveer een half uur hadden gewacht, kregen weer telefoon van de dief.

Hij vertelde dat hij niet ging komen, maar dat we naar een bepaalde brug moesten rijden, daar zou een rode zak hangen met mijn paspoort.

Wij onmiddellijk de auto in, met in ons kielzog de twee agenten met de fietstaxi, net zoals in een film, en ja hoor aan de brug een rode plastieken zak met paspoort, en alle sleutels.

We zijn echt blij dat we met zo'n "super" dieven te maken hadden, zeg nou zelf welke Belgische dief zou zoiets voor je doen! Wat is Nicaragua toch een heerlijk land!!

Opstijgende zwavelwolken 

Op de rand van vulkaanmond

Langzaam maar zeker!

Nog even geduld en we snorren over de nieuwe brug!

Samen met Rohelio en vader overleggen hoe we 
de zaken gaan aanpakken

De aannemer geeft uitleg

De huidige badkamer van Rohelio, we zijn benieuwd
hoe ze er binnen een paar weken gaat uitzien.

Nog vlug samen wat zand lossen voor het
echt donker is!

De moeder en de zus van Ramon
ook mee aan de slag!

Steenbakkerij bij onze buren in Dario

Fin de semana

Darío, 11 mei

Het is weer 'fin de semana', de tijd vliegt. 
Zo snel zelfs dat we de indruk krijgen dat we tijd tekort gaan hebben om alles wat reeds in gang gezet is, en wat nog op de To Do-lijst staat af te kunnen werken. Reden genoeg dus om eens na te denken om wat langer te blijven.
In samenspraak met de organisatie hier en in België en in overleg met het thuisfront hebben we beslist om er nog een half jaar aan vast te breien.
We blijven dus normaal gezien nog tot midden december 2013.

Ondertussen gaat hier alles gewoon door, hetzij op een andere manier dan bij ons. 
Voor westerse begrippen soms moeilijk te begrijpen dat sommige zaken hier niet altijd vanzelfsprekend zijn, en niet vlugger vooruit gaan. 
De manier van werken en de infrastructuur speelt hier in een belangrijke rol. 
Het politieke klimaat is hier ook erg verschillend met dat van bij ons, de meeste organisaties en instanties zijn sterk gepolitiseerd.
Alle acties die we opzetten moeten best op voorhand besproken worden met de verschillende instanties en ministeries. 
Toch blijft het belangrijk om samen te werken om als organisatie de weg vrij te hebben om de hulp (het geld) op de juiste plaats te krijgen.
Het blijft boeiend om mee te zoeken naar oplossingen om op een zo goedkoop mogelijke manier de best mogelijke hulp aan te kunnen bieden.

Regelmatig kunnen we rekenen op de ervaring en het netwerk van Dr. Toon en zijn medewerkers om de weg te vinden naar bepaalde instanties die bepaalde zaken gratis ter beschikking stellen, na doorverwijzing van een arts. 
In Trinidad kunnen we bijvoorbeeld terecht voor protheses, in Matagalpa voor aangepaste rolstoelen. Het probleem is dat de mensen het vervoer naar deze werkplaatsen niet kunnen betalen. Corazones Unidos kan hier een handje helpen door te zorgen voor het vervoer.

Het regenseizoen staat voor de deur en dat betekent dat we stilaan eens gaan uitkijken voor aangepaste regenkleding en rubberen ' bottas', volgens kenners een must voor op de motor.
Bijkomend betekent dat ook dat alle bouwvakactiviteiten stilaan moeten worden ingepland, vooral de buitenwerkzaamheden, ramplas, sanitaire voorzieningen. 
We zijn bezig met deze werkzaamheden in kaart te brengen.

Andere werkzaamheden, het maken van aangepaste bedden, kiné materiaal en eventueel aangepaste stoelen staan ook nog op het programma.

Deze week, geen foto's, wel een paar dagen in "de campo" geweest maar we hebben ook  nogal wat tijd doorgebracht op kantoor, daar kun je niet altijd de boeienste foto' maken hé!

EVEN ER TUSSEN UIT

Even er tussenuit naar San Carlos en El Castillo met Francesca, Anne en Toon.

Het is een eind rijden naar het uiterste zuiden van Nicaragua.

Na een overnachting in San Carlos nemen we de boot naar El Castillo over de Río San Juan.

Onderweg, mooie natuur en prachtige beelden van het leven aan de waterkant.

Alle transport gebeurt over het water.

De eindbestemming is bereikt wanneer in de verte het fort van El Castillo in zicht komt.

Vroeger was dit een verdedigingsfort, gebouwd in een bocht van de Rio San Juan, met hier ook sterke stroomversnellingen, erg strategisch gekozen dus..

We bevinden ons in het grensgebied met Costa Rica.  Hier zijn de militairen nooit ver uit de buurt. De Río San Juan volgt over een grote afstand de grens met Costa Rica.

Na de nodige conflicten met Costa Rica behoort de Río San Juan nu tot Nicaragua.

Van hieruit steken vele Nicaraguanen illegaal over naar Costa Rica om werk te zoeken.

We vinden een leuk hotelletje, het aanbod is beperkt omdat El Castillo niet op het verlanglijstje staat van een doorsnee toerist. De vriendelijke gastvrouw wist ons te verrassen met een heerlijke visschotel.

Met de hulp van Japan is begonnen met de bouw van een brug over de rivier.

Dit wordt in de toekomst een belangrijke grensovergang.

Het valt ons op dat de meeste bruggen in Nicaragua gebouwd worden met steun van Japan.

Na een overnachting in Darío bezoeken we Miraflor, een prachtig natuurgebied in de buurt van Estelí.

Onderweg doorkruisen we een gebied met opmerkelijke bomen, ....een ideaal filmdecor.

Even verderop vinden we een ecoproject met verschillende cabañas, een ideale stek om te relaxen of enkele dagen te wandelen met een locale gids.

Zonnepanelen zorgen voor de electriciteit en een speciale filterinstallatie voor drinkbaar water.

Op een bananenblad wordt een lekkere lunch geserveerd met het plaatselijke bier Toña.

Terug naar de realiteit na een paar dagen ontspanning in een heel fijn gezelschap.

Het had best nog wat langer mogen duren.

In Terrabona bezoeken we Dorribel, haar gebit is zwaar aangetast door de medicatie die zij neemt tegen epilepsie. Mede door de constante pijn en irritatie is het leven van Dorribel en haar familie stilaan onhoudbaar. Dr. Toon zoekt een oplossing voor dit probleem.

Ondertussen hebben de mensen in de Campo, Las Joyas niet stilgezeten.

De geleverde stenen met cement zijn ondertussen al voor een groot gedeelte verwerkt.

In de komende dagen volgt de afwerking van de waterput.

We zijn tevreden met het voorlopig resultaat, zo zie je maar, geef de mensen de middelen (die ze zelf niet kunnen kopen)  en ze gaan onmiddellijk aan de slag.

Op naar een volgende werkweek..

Alle reddingsvesten goed opgeborgen, dan kunnen we vertrekken!!

Vers uit de Rio San Juan...en lekker!

Mooie vergezichten!

Broer en zus, se parece

De Japanners aan het werk

Een bezoekje aan Dorribel...

Bouwstenen vers uit de oven

en lossen op de werf...

Het resultaat tot nu toe, nog verder afwerken, prima werk!