vrijdag 4 januari 2013

NA DE FEESTDAGEN TERUG AAN DE SLAG



Darío, 1/1/2013

Nieuwjaar vieren in Nicaragua is eens iets anders, maar zeker ook de moeite!
Na een heerlijke Pollo relleno, recept van Francesca, de vrouw van Dr. Toon
en een paar heerlijke wijntjes, zijn we op straat gaan kijken naar het knallende vuurwerk.
Het nieuwe jaar is een feit.
In de verte werd een pop verbrand, traditie om het oude jaar af te sluiten.
We hebben er heel erg van genoten!






Darío, 2/1/2013

Om 6 uur uit de veren, klaar om aan onze bergtocht te beginnen.
Helaas is het huis zo goed beveiligd, zodat we ons zelf opgesloten hadden, ze
hebben hier heel andere sloten, met extra beveiliging die we langs beide zijden hadden
opgezet, zodat we niet uit het huis geraakten.
Gelukkig is er Armando, die in de buurt woont.
Even een telefoontje en een paar minuten later is Armando gearriveerd, om het slot van de zijdeur door te knippen, en we werden bevrijd.
We moesten wel even de timmerman van Prosalud inschakelen, maar alles is prima gerepareerd, maak je niet ongerust Toon en Francesca!!

Nog nieuwjaar gaan wensen bij Prosalud, ....nu staan we echt achter op ons schema, we moeten zeker 10 families bezoeken vandaag.
Binnenkort zijn ongeveer 40 families met een gehandicapt kind in de gelegenheid om hun kind te laten onderzoeken door specialisten in Managua.
Deze consultaties en ook de busrit naar het ziekenhuis en terug zijn gesponsord door Corasones Unidos. Het is de bedoeling om deze gezinnen te gaan bezoeken om hen uit te leggen waar, hoe en wanneer dat alles gaat plaats vinden. Vaak hebben deze mensen geen telefoon, een bezoek is dan de enige mogelijkheid om de boodschap duidelijk te laten overkomen.
Aangezien de dorpen redelijk verspreid liggen, en de wegen niet overal zo goed zijn als bij ons, kost het toch veel tijd.
Af en toe is het te gevaarlijk om met onze "gemotoriseerde stalen rossen" verder te rijden, en blijft er niets anders over dan te voet verder te klimmen over dikke keien, een tijdrovende bezigheid.

Onderweg ontmoetten we Mario, hij heeft een serieuze afwijking aan zijn voeten, kan wel goed wandelen op zijn manier. Draagt géén ortopedisch schoeisel maar een paar oude rubberen laarzen. Hij wordt ook uitgenodigd om mee te gaan voor het onderzoek op 8 januari.
Hij toont ons zijn schoolrapport met een gemiddelde van 88%.

De familie is verschrikkelijk arm en de jongen, een echte doorzetter, vertelde dat hij heel graag het middelbaar wil volgen.
We hebben hier met Dhr. Angel van het "Fans project" over gesproken, maar hij weet nog niet of er nog ruimte is in het Fans project voor deze jongen.

We bezorgen een kopie van het rapport en een brief, met de omschrijving van van Mario's motivatie, aan het Fans comité in Terrabona.

Aan alle eventuele geïnteresseerde, een warme oproep, wie wil deze jongen helpen?


Mario

Schitterende resultaten






Darío, 3/1/2013

Vanmorgen, opgestaan om 5 uur, en ja hoor, dat lukt!
Om 6 uur staan we in de startblokken. Eerst de moto afhalen, papieren invullen, tanken en maar weer de bergen in.

Armando crost tegen een hels tempo, onderweg alles ontwijkend, varkens, paarden, alles wat kan lopen.
We bezoeken weer een tiental families, de ene nog schrijnender dan de andere.
Als we naar de ouders hun verhalen luisteren moet je toch af en toe slikken. Hoe kunnen families met zoveel kinderen overleven in deze bittere armoede.
Om nog niet te spreken over de gehandicapte kinderen die sommigen hebben.
Vaak zitten deze kinderen in een donker kamertje, of verdwijnen ze meestal snel uit beeld als we aankomen.

We ontmoetten Jasmina, een meisje van 15, met een fysieke handicap, waardoor ze één hand niet kan gebruiken, ze heeft ook een licht mentale achterstand.
Ze werd reeds verschillende keren aangerand. Ze heeft een baby van ongeveer 1 jaar.
Mama vertelt dat het allemaal heel moeilijk is, Jasmina is heel naïef, soms agressief en is vaak alleen omdat mama verschillende maanden per jaar in het ziekenhuis ligt, ze heeft astma.  Bovendien heeft de moeder nog zeker 6 andere kinderen.

Onderweg in Monte Verde genieten we van panoramische uitzichten. Opvallend, in dit prachtig landschap, de huisjes met glimmende metalen daken waaronder jammer genoeg nog veel ellende schuilt.

Het traject is vandaag nog zwaarder dan gisteren, alles is zowat door elkaar gerammeld, het is dan ook niet te verwonderen dat Gerard onderweg de knalpot van zijn motor verliest.
De motor is nu in reparatie, dus morgen trekt Armando en Rina er alleen op uit, voor Gerard word het morgen een dagje computeren.
Op het programma, verslaggeving van de huisbezoeken die reeds achter de rug zijn.
 


Toch is deze bouwval nog bewoond

Koffiebonen worden van hun pel ontdaan

Los compañeros

Ben ik hier mijne knalpot verloren??


 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten