ZONDAG = RUSTDAG??

Darío, 27-1-2013

Maandag 21-1-2013, onze eerste maand zit er al dubbel en dik op! Wat vliegt de tijd.

Van verveling is er nog geen sprake geweest, tot nu toe brengt iedere dag weer een nieuwe ervaring met zich mee. De nieuwe motor heeft ondertussen al bijna 500 Km. op de teller, die mag dus ook zijn deel doen.

De huisbezoeken gaan praktisch  dagelijks door en waar mogelijk splitsen we op in twee groepen.  Armando brengt ons naar een dorp, we bezoeken een familie waarna kinderen ons gidsen naar een volgende familie.  Ondertussen rijdt Armando naar een volgend dorpje, en zo werkt iedereen zijn lijstje af.

De huisbezoeken van sector 1 beginnen op te korten, en zijn waarschijnlijk eind deze week klaar.

Dinsdag, een pak informatie verwerken op de computer, dat begint al aardig te lukken.

Onze gegevensopslag hebben we al een aantal keren bijgeschaafd om te komen tot een eenvoudig hanteerbaar iets, steeds in samenspraak met Armando.

Woensdag, de nieuwe papierstapel begint al aardig te groeien, er is nood aan opbergmappen!

Vandaag rijden we naar het noorden en passeren vanavond Sebaco, een behoorlijk groot stadje, waar zowat "alles" is te verkrijgen. Hier in Darío hadden we al eens gezocht, helaas geen ordners te verkrijgen.

Het valt mee, al snel hebben we onze inkopen gedaan.

Onmiddellijk naar de schrijnwerker om een rek te laten timmeren, de mappen moeten toch op een overzichtelijke manier worden opgeborgen!

De levertijd valt mee, volgende week maandag is de rek klaar, Armando is in zijn nopjes, nu de mappen nog vol krijgen.

Donderdag bezoeken we toch wel twee heel bijzondere families.

Een eerste familie met zes kinderen, waarvan volgens de moeder er twee zijn met een handicap. Na het intakegesprek komen er nog meer kinderen te voorschijn.

Zonder veel moeite stellen we vast dat ook een derde kind uit deze familie een mentale achterstand heeft, zoals haar twee broertjes.

Dan vertelt de moeder dat dit kind enorm veel achterstand heeft en ook maar af en toe naar school gaat, niet kan volgen op school, soms moeilijk hanteerbaar is enz...we nemen het kind op in onze gegevens.

De vader heeft af en toe werk, hun inkomen is daarom eigenlijk ontoereikend om dit gezin op een normale manier te runnen.

Bijkomend heeft de moeder een ernstige ontsteking in haar knie, haar knie voelt heel warm aan. De vrouw is nauwelijks mobiel en heeft geen geld om het vervoer naar een ziekenhuis of gezondheidscentrum te bekostigen.

Om nog maar te zwijgen over de medische kosten. We stellen ons de vraag, hoe kunnen deze kinderen zonder de zorgen van de moeder verder. We gaan overleggen om het "chocolade harten" potje nog eens aan te spreken om eventueel het vervoer en de eerste zorgen voor deze vrouw bekostigen.

Een tweede geval typeert de belabberde situatie in de gezondheidszorg van Nicaragua.

Een gezin met drie gehandicapte jong volwassenen. Eén ervan is ooit bij een dokter geweest of had een of ander onderzoek achter de rug. De andere broers waren nooit onderzocht. Spijtig dat deze jongens nooit eerder zijn doorverwezen of onderzocht.

Het is misschien nu voor hen al erg laat om nog een behandeling op te starten. Maar wanneer met medicatie hun levenskwaliteit enigszins zou kunnen verbeteren is dat al een stap in de goede richting.

In België zouden deze kinderen zeker een andere toekomst gehad hebben, of werk in een sociale werkplaats.

Vrijdag is een dag zoals een ander. Onderweg bezoeken we nog enkele families die op zaterdag mee kunnen naar Managua.

De kinderen ondergaan een oogoperatie, dit is een gevolg van de vorige consultatie in Managua.

Ze reizen met de ziekenwagen van Prosalud.

Het geeft een fijn gevoel om voor deze kinderen een daadwerkelijke oplossing voor hun probleem te kunnen bieden.

Later, na bericht van het ziekenhuis volgen nog enkel operaties voor kinderen met orthopedische problemen.

Deze manier van werken belet dat er alleen maar lange lijsten ontstaan met gegevens, maar dat de kinderen en de ouders worden geïnformeerd of worden geholpen, wanneer dit mogelijk is natuurlijk.

Gegevens noteren zoals, naam en familie naam, geboortedatum van het kind is een groot probleem, ouders weten het vaak zelf niet, daarom hebben we voorgesteld om met de geboorteakte te werken, en zijn daar vanaf nu ook mee bezig. 

De mensen hebben of vinden niet allemaal de geboorteakte van hun kind, maar bij een volgende consultatie hebben we gevraagd zeker een kopie aan ons te bezorgen.

Aansluitend hebben we vandaag nog een tijd samen gezeten met Angel, de verantwoordelijke van het FANS project. We hebben Angel op weg geholpen om zijn digitale lijsten te schikken volgens gemeente, jaartal...enz. Het was voor hem een openbaring!

We hebben met hem afgesproken om eens een halve dag uit te trekken om het systeem uit te leggen. Komt het leraren instinct dan toch weer boven??

Zaterdag gaat Armando met de kinderen naar Managua, om 6 uur is er afgesproken in Terrabona, waar de kinderen met begeleider worden opgepikt.

Deze ouders en kind zullen vanavond, moe maar tevreden terugkeren, ze zijn of worden geholpen.

Zondag 27-01-2013, een rustdag hebben we vanmorgen tegen elkaar gezegd.

Maar Rina beslist er toch anders over, puzzels en kleurboeken laten afdrukken en plastificeren is de opdracht voor vandaag. Het cybercafe is open, en daar kunnen ze zelfs plastificeren!

Nog even de mails checken, wat skypen met een collega, die we toevallig te pakken krijgen. Heel veel groeten aan alle collega' s natuurlijk, en heel fijn dat jullie met ons meedenken en de nodige info doorsturen, un abrazo !

Nog een beetje stenen weg doen en dan komt de beton pas!

Pech onderweg, een kilometer of 5 van de bewoonde wereld!

Geen boter om te bakken, wel droog varkensvet, is lekker... pure natuur!

Koekjes bakken

 

Evenwichtsoefeningen, wel met degelijke ondersteuning!

Ik wil eigenlijk niet op de foto

DARIO VIERT FEEST

Darío, 20-1-2013

Het weekend van 12-13 januari was zo voorbij. Allebei een flinke verkoudheid opgelopen de afgelopen dagen, waarvan we nog de hele week plezier zullen hebben. Het was dan de afgelopen dagen in de "Monte Verde" toch echt wel wat natter en kouder dan we hadden verwacht.

Maandag zijn we zowat de hele dag op kantoor geweest.

We hebben ons werkgebied opgedeeld in sectoren zodat het logistiek interessanter is, vroeger zat hier geen logica in en werden er soms nutteloze verplaatsingen gedaan.

De planning voor de huisbezoeken kan nu opgemaakt worden per sector de bezoeken kunnen dan in één of max. twee dagen afgewerkt worden.

Daarna verwerken we alle gegevens op de computer, zodat we overzichten kunnen maken per handicap, per gemeente, per leeftijd.

We hebben eergisteren het eerste voorstel op tafel gelegd bij de directie, en we krijgen groen licht. Ook Armando vindt het een hele vooruitgang, en kan goed overweg met het nieuwe systeem. We ondervinden ook dat dit systeem van werken de planning voor de consultaties in het ziekenhuis van Managua vergemakkelijkt.

Dinsdag hebben we weer de hele dag huisbezoeken gedaan.

We zijn begonnen met sector 1, de grootste sector.

In totaal spreken we over  6 sectoren, met in totaal zo'n 50 gehuchten.

Na de huisbezoeken stoppen we in Terrabona voor een bespreking van het Fans project.

Ook hier wordt hard gewerkt om alle lijsten in orde te brengen, zodat het nieuwe schoolmateriaal kan besteld worden en de leerlingen bij de juiste Padrinos terecht komen.

Woensdag, een hele dag administratie, heerlijk thuis in de tuin.

Donderdag, nieuwe huisbezoeken in Terrabona. Onderweg treffen we een familie met een zwaar gehandicapte jongen. De jongen kan heel moeilijk met zijn rolstoel bij het toilet geraken, het is voor de moeder bijna onmogelijk om de rolstoel bij het toilet te rijden.

Momenteel behelpen zij hun met een emmer, dat kan natuurlijk anders!!

Na even brainstormen hebben we het volgende voorstel gedaan.

De familie gaat samen met buren en vrienden een pad aanleggen van keien, die rondom het huis voldoende beschikbaar zijn, daarna kopen wij zand en cement zodat er een effen pad kan worden aangelegd van het huis tot aan de WC. De hele familie is blij met het voorstel.

En...een eerste gedeelte van de opbrengst van onze actie "chocolade Corazones Unidos" kan worden besteed.

Vrijdag is het feest van Ruben Darío. Het is een betaalde feestdag, het hele stadje staat in rep en roer, en er komen mensen van alle windstreken om deel te nemen aan de feesten.

In de namiddag bezoeken we het geboortehuis van Ruben Darío.

In het amfitheater van het park worden de nieuwe muzes voor dit jaar voorgesteld.

Ze dragen allen een stukje poezie voor van de bekende schrijver.

's Avonds is het feest in het park, met optreden van verschillende muziekgroepen.

Er wordt volop gedanst door jong en oud.

Rond 10.30 uur gaan wij naar huis ons kaars gaat langzaam uit.

Zaterdag, toch nog even een rit plannen naar Terrabona.

Gerard en Armando trekken er alleen op uit.

De verantwoordelijke van de comunidad Cuajinicil, Gioconda, wordt gevraagd om  maandag aanstaande een aantal families uit te nodigen bij haar thuis, zodat we de intakes bij haar ter plaatse kunnen doen, wat enorm veel tijd bespaart. Aangezien we intussen de weg (al) weten naar Cuajinicil kunnen we deze intakes alleen doen, en kan Armando een andere comunidad bezoeken.

Onderweg passeren ze de familie met het WC probleem. De hele familie is druk in de weer met het versjouwen van de stenen, en de jongen zit er geamuseerd bij, en wordt betrokken bij het hele gebeuren.

Het probleem om een goede kaart van de omgeving te vinden is nog steeds niet opgelost, dit zou voor ons een hele vooruitgang betekenen, maar helaas, hier in de buurt wordt geen enkele gedetailleerde kaart verkocht. 

We merken vaak op dat de beschikbare rolstoelen
niet zijn aangepast aan de gebruiker, daar
moet aan gewerkt worden.

Zo schiet het beter op!

Norvin wordt doorverwezen voor onderzoek
Ook hebben we een padrino gevonden en
kan hij in het FANS project.

Een stoel zou welkom zijn.

Voor deze jonge man is binnenkort het sanitair
probleem opgelost.

Werken onder toezicht!!

                  ONDERWEG

Tot onze verbazing kunnen we hier ook biljarten.

We zaten bijna op het varken!!

De "outdoor kitchen'', bij ons een nieuwe trend.
Hier zijn ze daar al lang aan gewend.

               FEEST DARIO

Een appelsientje voor de dorst.

Op de voorgrond de muze 2013

De politiek is ook vertegenwoordigd.

Paso por paso!

Aangezien ook hier de haren blijven groeien en Gerard al bij de kapper is geweest, werd het nu tijd voor mij om ook eens op zoek te gaan naar een kapper.

Wat gaat dat hier vlug zeg, afspraak, maar nee, kom maar binnen.

Oei, toch wel een apart kapsel, u bent zeker Amerikaanse?

Mag ik het ook op mijn manier doen vraagt de kapster.

Kleuren? ja natuurlijk is dat mogelijk, je hebt nummer 7.

Ik krul mijn tenen bijeen, zo'n snelle diagnose heb ik nog nooit gehad, en dat zonder staaltjes. Tussen de haren van mijn voorgangster, mij vasthoudende aan de "kaptafel"  omdat mijn stoel anders vanzelf ronddraait, zonder schort of bescherming wordt er aan de klus begonnen.

Na het knippen wordt ik achter in de tuin uitgenodigd voor een grondige wasbeurt boven een afwasbak. Met een kommetje schept ze koud water en gooit dit telkens over mijn hoofd, tot de laatste zeepresten zijn verdwenen. Daarna even met de föhn, en ik kan weer met een fris kopke vertrekken.

En wonder boven wonder, geen spatje op mijn T-shirt, en de kleur is ideaal!

Klaar om een rustige zondag in te zetten!

MANAGUA

Darío, 8-1-2013

Na een onrustige nacht in het moederhuis van Terrabona, nooit gedacht dat we daar nog terecht zouden komen, opstaan om 5.15 uur ' morgens.

Het is een stormachtige nacht met veel regen, we hielden ons hart vast hoeveel ouders er komen opdagen!

Rond half 6 arriveerde de eerste familie te paard. 

Daarna volgde de rest, meestal in kleine groepjes, ouders met hun kinderen, ze hadden al meerdere uren gelopen.

Rond 6.30 uur vertrokken we met de bus, richting Managua.

De meeste ouders verlaten nooit, of slechts een paar keer per jaar hun dorp, ze waren dus nog nooit in Managua geweest.

Dit is voor hen een geweldige kans, de busrit en de onderzoeken in de kliniek van Los Pepitos zijn volledig gratis, eventuele medicamenten worden ter beschikking gesteld,

dit alles dankzij het project Corazones Unidos en Prosalud. 

Na het nodige papierwerk, op de receptie van Los Pepitos, kregen de kinderen een medische consultatie, al naargelang het type handicap.

Voor sommige kinderen volgt al snel een tweede afspraak en een operatie, anderen moeten nog even wachten.

Voor de ouders is het een zware dag, na de consultatie komen ze een voor een naar

Armando, voor meer uitleg.

Ondertussen luisteren wij naar de verhalen en de noden van de mensen.

Ze hebben niets, of niemand om op terug te vallen, en zijn zeer dankbaar.

Rond 16.00 uur konden we terug vertrekken, richting Terrabona.

Onderweg stapten wij van de bus in Darío, het is intussen pikke donker, en veel te gevaarlijk om nog met de moto naar huis te rijden.

Het was zeker de moeite om dit mee te kunnen maken. 

Het moederhuis in Terrabona

Te paard vanuit de bergen 

Geef nu toe.....dat komt in orde

Bijspringen waar nodig natuurlijk!

Een aantal kinderen die reeds een onderzoek achter de rug hebben

Darío, 9-1-2013

Vanmorgen al weer vroeg de veren uit. We gaan de moto ophalen in Terrabona.

Even geduld, en ja we krijgen een taxi, achter in een laadbak.

Terug in Darío is het tijd voor administratie, we nemen een heel pak dossiers mee naar huis, daar hebben we meer plaats om te werken.

Het eerste werk bestaat uit opruimen en ordenen , alles zit gewoon in pakken in de kasten , we proberen een systeem uit te werken wat voor iedereen werkbaar is.

Ondertussen zijn we klaar met de intake formulieren die we deze week al nodig hebben.

We hebben het een en ander gewijzigd, zodat het formulier gemakkelijker "in het veld" te gebruiken is.

Darío 10-1-2013

Vandaag de hele dag administratie, we passen de lijsten van Armando aan, een hele klus.

Hier zijn we nog wel even zoet mee. Ondertussen is het meeste oude klasseerwerk

gedaan. Alles gebeurt in overleg met Armando, hij moet tenslotte straks alleen verder.

Darío, 11-1-2013

Alhoewel we afgesproken hadden om vrijdag niet te werken, zijn we toch weer van de partij. We kunnen het nog niet laten.

Vandaag volgt een bezoek aan een paar families in Chaguite, en een bezoek aan 2 oude  waterputten die in de toekomst worden vernieuwd, een nieuw project gesponsord vanuit België.

We bezoeken de families en niettegenstaande we slechts 2 kindjes op het programma hadden staan, gaat het nieuws snel rond in het dorp, en volgen er nog 3 nieuwe kinderen.

Zij krijgen bij een volgende gelegenheid ook een uitnodiging om mee naar Managua te gaan voor een onderzoek.

Om 12 uur hebben we afgesproken bij de waterputten, een hele onderneming.

Het heeft hier al verschillende dagen geregend en alles is modder en glibberige klei.

Je kan amper lopen, laat staan rijden.

De waterputten bij de natuurlijke bron zijn al 25 jaar oud en zijn inderdaad aan renovatie toe.  Het water gaat verloren wegens lekken in de tank en leidingen, deksels zijn versleten, waardoor er vanalles in het water valt, en de hygiëne dus ver zoek is. De mensen gebruiken dit water als drinkwater en ook voor de bereiding van hun maaltijden.

Ook de wasplaatsen liggen er vervallen bij.

Een afdak boven deze wasplaatsen, met dit weer, zou zeker ook welkom zijn.

Na het stemmen van een nieuwe secretaris van de werkgroep uit Chaguite volgt nog een rondvraag. Iedereen is bereid om te helpen, maar wel graag met hulp van een goede aannemer of metselaar.

We spelen de vragen door aan Dr. Bongaerts.

Het nieuwe comité komt op de foto, alsook een aantal betrokken families.

Terug thuis vullen we de eerste intake formulieren in met de computer, en dan .....is het weekend!

Vandaag geen stof...

Maar veel modder..

Onderweg

Weer een intake bij een nieuw gezin.

Wasplaats en bronwateropvang in slechte staat.

Kiezen van een nieuwe secretaris

Het bestuur van de werkgroep met de kersverse secretaris 

die er onmiddelijk werk van heeft gemaakt.

Aanwezigen op de vergadering.

Onderweg

Even de schoentjes poetsen, om toch een beetje toonbaar de stad binnen te rijden!!