Berichten allerhande

Vrijdag  24/6

Gerard gaat met Eduardo naar Chaguite Grande. Om de veertien dagen behandelt hij daar een aantal kinderen in dit afgelegen gebied.

Ik heb pech, de hitte, de uren eisen zijn tol.

Ik duik mijn bed in.

Het wordt een rustig weekend, en na de fantastische match van de Rode Duivels

voel ik me al een stuk beter!

Maandag

Gerard gaat op pad voor het materiaal van de kachels. In de namiddag wordt al een groot deel van het materiaal aangekocht en daarna is ook zijn kaars uit.

Dinsdag

Om 7 uur met de ambulance, richting Managua met 5 kinderen.

Jammer genoeg moet een van de kindjes opgenomen worden in La Mascota, het kinderziekenhuis.

Het meisje is de laatste weken sterk vermagerd en kan niet meer slikken.

Ondanks het feit dat er nog geen definitieve diagnose bekend is krijgt ze het advies om hulp te zoeken in het buitenland. Wie gaat dat betalen?

Moeder en kind blijven in het hospitaal, we geven haar wat geld zodat ze wat eten en andere zaken kan kopen, ze komen van Chaguite Grande.

Ook Nestor, een jongetje van 9 uit Cuajiniquil is van de partij, hij heeft een visueel probleem.

Hij stond al op onze lijst in 2012, heeft destijds een bril gekregen van Vision Mundial en daarna niks meer van zich laten horen, hij gaat nu mee voor controle in La Mascota.

Er komt langzaam verandering in de positie van de voet van Mario.

Wekelijks worden er metingen gedaan en krijgt hij andere gips.

Ook een kindje uit Darío moet vanaf nu hetzelfde lot ondergaan.

Mama is er niet erg blij mee, gaat zelfs in discussie met de specialist maar geeft uiteindelijk toe.

Tussen de middag gaan we op pad voor MoNiCare 2016.

We regelen de planning en het hotel voor de eerste dagen in Managua.

's Avonds komt Karla langs met een heerlijke soep, bereid op het werk, ja dat kan hier allemaal, en daarna voelt Gerard zich ook al weer een stuk beter.

Woensdag

Los Pepitos, weinig kindjes, het zijn patronale feesten in Darío, bijna iedereen heeft vrij.

In de namiddag nemen we een taxi om een boodschap in Sébaco te doen.

De chauffeur heeft een goeie manier bedacht om het hete stuur te hanteren.

Donderdag

Op naar Terrabona om 06.30 uur.

Eerst even een tortilla kopen op de hoek.

Magali doet de kiné in Terrabona, wij rijden door naar Apatú.

We treffen er Fernando op zijn laatste schooldag voor de vakantie. Hij heeft het heel goed naar zijn zin en de juf vertelt dathijngoed zijn best doet.

Gelukkig alle moeite om dit jongetje op school te krijgen is niet voor niets geweest.

Onderweg bezoeken we ...ben de naam even kwijt... In San Josee. Ze heeft een paar maanden geleden een hartoperatie ondergaan. Ze stond al sinds 2013 op de lijst voor deze operatie maar deze werd verschillende malen uitgesteld omdat er een groot risico aan verbonden was.

Ze ziet er nu veel beter uit en heeft ook een goeie kleur.

Ook brengen we nog een bezoek aan San José. Eduardo stimuleert de moeder van Milagro om opnieuw naar de kiné te komen, ze heeft het de laatste weken laten afweten.

We hebben wat kleding meegebracht vanuit België en de moeder is er blij mee!

We bezoeken nog een familie met een doofstom kindje.

Armando en ik hebben destijds al geprobeerd om de ouders ervan te overtuigen dat het kind naar een speciale school kan gaan, helaas papa wil er niet van horen.

We spreken met de oma en overtuigen haar dat het zeker de moeite loont om het internaat van Darío eens te bezoeken om kennis te maken. Er verblijven doofstomme kinderen van heel Nicaragua. Het klooster wordt geleid door zusters en de kinderen leren er ook allerlei handvaardigheden en krijgen een soort beroepsopleiding zodat ze later aan de slag kunnen.

Binnen het programma van CU is er een jongetje die op het internaat zit, sinds vorig jaar.

Vrijdag

Gerard werkt verder aan de kachels, ik verdeel mijn tijd tussen kantoor en cyber café.

's Middag kijken we samen met Toon naar de voetbal, de meegebrachte Belgische attributen liggen klaar, helaas ze zijn niet nodig, we verzachten onze pijn met een fles wijn.

Na de middag bezoeken de nieuwe gebouwen van Prosalud in Darío.

Er is al hard gewerkt maar er moet ook nog veel gebeuren. De aannemers zijn optimistisch en verkondigen zonder blikken of blozen dat het gebouw eind volgende maand af zal zijn, ja watte, je blijft hier lachen.

We merken op dat het kantoor van FD toch wel erg donker is, en stellen voor om nog twee vensters bij te maken in de gevel. Gelukkig heeft Dr Toon hier wel oren naar.

Het complex bevindt zich op een fantastische locatie waar ook daarna de kliniek gebouwd wordt.

De enorme poort en de omheining vormen de blikvangers.

Volgende week komt een vertegenwoordiging van FD België op bezoek.

Zij gaan de nieuwe gebouwen van Prosalud en FD in de verf zetten.

's Avonds gaan we naar de stieren kijken. Onder luid getrommel berijden jonge mannen de stieren tot ze er vanaf gegooid worden.

De inkom bedraagt 150 Cordoba per persoon, ongeveer 4,5 € teveel geld voor de meeste mensen, dus weinig volk.

Zaterdag

Op naar het schitterende natuurreservaat van Apante om een fietstocht voor te bereiden voor MoNiCare.

Het heeft hier meer geregend, de bonen staan er goed bij. 

 

In Las Mercedes maken we weer afspraken met Doña Trinidad.

Deze goed ontwikkelde vrouw vertelt ons dat ze in Las Mercedes een hart hebben voor de natuur.

Dit zie je ook duidelijk aan de diverse spreuken aan de bomen. 

In de tuin heeft een Canadese NGO een bio tank geplaatst.

Het dagelijkse mest van vier koeien zorgt voor de productie van bio gas zodat ze kunnen koken met gas.

Het teveel aan mest loopt over in de tuin, chemische bemesting is hier uit den boze.

Een heel mooi initiatief als je koeien hebt.

In 2014 hadden ze hier maar 1 uur water per dag, een NGO uit Californië heeft er voor gezorgd dat ze nu constant water hebben.

We hebben alles weer in de pen, rijden nog even langs het hotel in Matagalpa en kunnen weer verder.

Zondag

Hipica in Darío. Dat willen we voor geen geld missen!

Meer als 300 cowboys  draven door de straten. Het zijn geen magere paardjes zoals in de bergen maar echte ras paarden voorzien van een stevig merkteken op de bil.

De ambiance die ze hier kunnen maken, muziek, drank, het gewemel van verkopers met hun karretjes, ballonnen, hoeden, koetsen, fanfares, dansen bovenop je paard voor het Funeraria, het kan niet gek genoeg!

We nestelen ons op de hoek van ons huis en samen met Javier, Karla, Abel en Emma genieten we van het spektakel, voorzien van de nodige Toña.