Beste wensen

Drukke dagen in Dario

Darío, 25/12/2012

Gisteren was het hier een drukte van belang. Op het laatste moment doen de mensen hun kerstinkopen, en proberen ze zaken te verkopen op straat, koekjes, groenten, drankjes. Je ziet opa's lopen met speelgoed voor de kleinkinderen.

Je ziet mannen lopen met levende kippen aan een stok opgehangen, hun (de kippen) laatste uurtjes zijn geteld !

Ook wij hebben het dit jaar sober gehouden met kip, bonen en rijst.

Was lekker en het schijnt héél voedzaam te zijn, dat is toch ook al een geruststelling!

Als nagerecht nog een lekkere pudding van de bakker om de hoek.

In de hoofdkerk van het stadje naar de nachtmis geweest, mooie viering met veel zitten, knielen en rechtstaan. Veel volk, jong en oud, dat valt wel op in vergelijking met thuis.

Stilaan gaan het "bommetjes concert" van start.

Om 12 uur 's nachts barst de hel pas echt los.

Véél te laat voor ons, we liggen dan normaal al uren in bed.

Toch indrukwekkend hoe Kerstnacht hier word gevierd.

Dat belooft alvast voor de jaarwisseling.

Deze morgen is het echter minder luidruchtig, tot 10 uur is er niemand te bespeuren in de straten, waarschijnlijk zijn de meesten nog aan het bekomen van de afgelopen nacht. Wij zijn hierop geen uitzondering.

           

Zonder woorden, maar met veeeel suiker...

Ook een beetje vakantie!

Sorry, vandaag geen kippen

ALTO = STOP

Stadspleintje met Ruben Dario

Terrabona <> Ciudad Dario, deze gaan we nog vaak nemen.

FELIZ NAVIDAD

     Wij wensen u allen

Rina y Gerardo

Het begint te lukken...

Er komen altijd wel mensen aankloppen als Dr. Toon in de buurt is

Het huis met de overdekte patio

Hoi,

We zijn weer teruggekomen als 2 zwarte pieten, neus en oren vol stof.
Een kapsel, niet om aan te zien met zo' helm op.
Ik ga er na een half jaar heel anders uitzien, vrees ik.
Maar gelukkig, we hebben geen spiegel in huis en zien het zelf toch niet!

Vandaag weer een boeiende dag gehad.

We hebben een paar dorpen bezocht om mensen uit te nodigen om op 8 januari mee te gaan naar Managua om hun kinderen te laten onderzoeken door een gespecialiseerd team.
De kosten van de busrit Terrabona - Managua worden betaald, zoals ook medicijnen indien nodig.

Het is voor sommige mensen een hele onderneming om samen met hun kind  om 6 uur
's morgens in Terrabona te geraken.  We worden samen met de mensen om 8uur verwacht in Managua. Voor de mensen van Monte Verde, betekent dit een wandeling van minimum 6 á 7uur of een trip met het paard tot Terrabona.
We snappen niet hoe ze dat doen.

Zelf zijn we met de moto geweest, een heel moeilijk traject, je kan het amper wegen noemen, wegen bezaaid met kleine en grote keien vaak nauwelijks begaanbaar. Het lijkt meer op off road, of motorcross.
Ik kan nog niet geloven dat ik het durf, achter op de moto, maar last van cellulitis ga ik voorlopig nog niet hebben.
Onderweg passeren we mensen met grote pakken om hun schouder, wilde paarden. Rond en in de huizen kippen, koeien, varkens, honden.
De mensen wonen vaak samen als één grote familie om de kosten van hun levensonderhoud te drukken, van privacy geen sprake dus.
Hun meubilair bestaat uit een paar plastieken stoelen en een zelf in elkaar getimmerde tafel.

De kleine dieren blijven binnen omdat om de hoek grote gieren in de bomen zitten te wachten.
Ik knijp Armando stevig vast wanneer we voorbij een groepje gieren rijden, wil voorlopig zelf nog niet als Kerstmaal dienen.

Tijdens ons eerste bezoek krijgen we niet alle gehandicapte kinderen te zien, sommigen blijven verstopt in een klein vertrekje achter een scherm van plastiek.
De ouders schamen zich en voor sommige is het moeilijk om over hun kind te praten.
Armando stelt de mensen op hun gemak, hij vertelt wie wij zijn, wat we komen doen en dan komen de gesprekken toch los.

Onderweg passeren we een kind van het Fansproject (Eveline) we hebben een briefje bij voor de Padrinos.  Arme maar heel vriendelijke mensen.

Op de terugweg nam Armando een levende kip mee, (kop door de zak)
toen ben ik toch maar bij Gerardo achterop de moto gaan zitten.

Heel vermoeiend, maar zeker de moeite waard, zo'n dag!
We moeten nog een beetje werken om aan het ritme te wennen, we lopen nog te snel, we willen te veel ineens, we gaan te laat slapen, we eten niet wanneer we honger hebben, we zeuren wanneer het internet te traag is!
We merken dat het ook anders kan, dat is dus ook nog een uitdaging!

Ondertussen is het hier flink aan het regenen, en Geardo is in slaap gesukkeld,
het is ook een hele dag concentreren, moto rijden, spaans praten, hij doet goed zijn best !

En ondertussen is het vrijdag, heb al gepoetst, valt niet mee met de temperatuur, maar het moet wel, alles zit hier onder het stof.  Daarna gaat Gerardo naar de kapper, en gaan we samen boodschappen doen, want er zit niks meer in de ijskast.


Fijn weekend allemaal

De eerste foto's..eindelijk

de helm moet wel passen

klaar voor de eerste rit

 

onderweg ben ik de motor al bijna kwijt

bezoek aan een Fans kind Eveline

nieuws uit Belgie

Een update van de gezinssituatie noteren

Afspraken maken voor de consultatie in Managua

Even de kip uitlaten

Rina en Armando

....en in volle actie

Het is soms afzien, gelukkig heeft Rina een goede conditie!??

Armando met het Kerstmaal onderweg naar huis

Darío, 19-12-2012

Na een vruchtbare vergadering gisteren met het Team Corazones Unidos,
spreken we af om mee te helpen met de huisbezoeken, aan de families met gehandicapte kinderen, die in het project worden opgenomen.
We helpen mee met het op orde zetten van een administratief systeem, wat voor iedereen  werkbaar is, al naargelang de huisbezoeken die we doen.

Voor het Fans project (financiële steun aan studenten) gaan we zoveel mogelijk families
bezoeken, foto' s maken en hun gezinssituatie actualiseren.

Vandaag stonden we in de startblokken om het werkveld te verkennen.
Met de moto op stap, over een met kasseien bezaaide weg.
Ik heb Armando (mijn companon) bijna doodgeknepen, durfde nog niet achterop bij Gerard, en ja Valerie, ik moet bekennen toch wel een leuke ervaring (die moto)

We hebben de eerste gezinnen bezocht, om kennis te maken, de ontmoetingen zijn
hartelijk, we worden voorgesteld door Armando, die alle plaatselijke dialecten verstaat, en reeds een vertrouwenspersoon is van de gezinnen.

Ook een bezoek gebracht aan de verantwoordelijke van het Fansproject, en besproken op welke manier we kunnen samenwerken.
Na nog wat stof happen hebben we al een eerste familie van het Fansproject bezocht, hun een kaartje uit België bezorgd, en al wat foto' s genomen.

Morgenvroeg vertrekken we weer om 8 uur om een ander gebied te bezoeken.
We kijken er naar uit !

BONEN!!

Darío, 18/12/2012

De laatste dagen druk in de weer geweest om de blog in orde te maken,
en iedereen de link te bezorgen, een hele klus in het internetcafé.

Vroeg opstaan is stilaan een gewoonte aan het worden.
Fijn om in alle koelte rondom het huis wat orde op zaken te stellen.
Bij ons vallen de blaadjes alleen in de herfst van de bomen, hier blijven ze
dagelijks naar beneden dwarrelen, een ochtendklus voor Gerardo.

Gisterenavond tortilla's gekocht om de hoek, de bonen staan nu op het vuur
benieuwd of ons eerste recept gaat lukken.

Vanavond vergadering over het Project, bespreking over hoe en met wat we
gaan beginnen in januari, want nu heeft iedereen vakantie.

Intussen genieten we van de cowboys in de straat, de met mensen volgestouwde bussen en pick-ups.

EERSTE DAGEN DARIO

De Stijndaard

personeelsblad. 6e jaargang. nr. 6.      DINSDAG 11 DECEMBER 2012

Rina (DAB-LSA) en Gerard vertrekken naar Nicaragua !

Rina Smits, werkzaam op het secretariaat van de thuisbegeleidingsdiensten DAB en LSA, vertrekt met haar man Gerard deze week voor een half jaar naar Nicaragua. Ze gaan er meewerken aan het locale project "corazones unides" (verenigde harten) om kinderen met een handicap een eerste vorm van basishulp te geven in het district Dario - Terrabona. We wensen Rina en Gerard daarbij het allerbeste. In het Belang van Limburg verscheen dit weekend het artikel.

In de wolken, 13/12/2012

Hallo iedereen,

De sky is de limit!  Dus vlug even een bericht vooraleer we over 4 uur landen in Atlanta.

Eerst en vooral zijn we in de wolken omdat we zoveel sympathie en attenties kregen van jullie, familie, vrienden, bekenden, collega's. Nogmaals een dikke merci!

Het is intussen duidelijk dat er veel mensen sympathie hebben voor Corazones Unidos en het werk van Dr. Toon Bongaerts.

De laatste dagen in België waren redelijk hectisch, wat moet een mens toch moeite doen om een paar koffers van 23 kg vol te duwen te weten dat je toch niet alles bij hebt, we zullen zien wat we allemaal "niet" bij hebben of "te veel" hebben mee genomen.

Een "valse"start in Zaventem.

Niettegenstaande onze secure voorbereidingen en raadplegingen van de Ambassade

van Nicaragua bleek dat wanneer we meer dan 180 dagen aaneengesloten in Nicaragua verblijven, dit niet toegelaten wordt.

De oplossing bestond erin om binnen de 180 verblijfsdagen in Nicaragua een vlucht te boeken naar andere bestemmingen om onze verblijfsperiode te onderbreken.

Kostenplaatje 240 dollar per persoon!! Delta kon dat onmiddellijk voor ons regelen, dat was géén probleem. Kon dit niet, dan kregen wij geen plaats op het vliegtuig!

Na enige aarzeling van de charmante balie bediende bleek, dat als we een schriftelijk

bewijs konden voorleggen van een boeking naar vb. Costa Rica of zo, alles toch

voordeliger in orde zou komen, mits geboekt binnen het half uur.

Gelukkig was ons reisbureau onmiddellijk bereid om te helpen.

Wat is een I-padje dan toch gemakkelijk.

Met de profesionele inzet van ons reisbureau, zaten we toch nog net op tijd in het vliegtuig.

Bedankt Arno dat jij ons zo stipt aan de luchthaven hebt afgezet, het heeft geen haar gescheeld.

Tot zover onze eerste portie gezonde stress.

Darío, 14/12/2012

Na een vermoeiende reis, volgens schema aan gekomen in Managua.

Dr. Toon en zijn vrouw Francesca stonden ons al op te wachten.

Nog wat nagebabbeld en vroeg "onder de wol" maar dat was niet echt nodig.

Na een verkwikkende nachtrust, vroeg uit de veren.

Toon heeft een bijeenkomst en wij, gaan samen met Francesca naar het huis in Darío.

waar we het volgend half jaar gaan logeren.

Het was een aangename verrassing, een prachtig onderkomen dat is niet overdreven.

Nadat Francesca een uitgebreide uitleg over het reilen en zeilen in en rond het huis heeft gegevens zijn we klaar om onze intrek te nemen in het "peqeño palacio".

Nog even de buurt in om wegwijs te worden tussen al die kleine winkeltje, er is zowat alles te verkrijgen.

's Avond samen met Dr. Toon naar een vergadering van Prosalud. We maken kennis met

Dr. Harry en mijn collega Armando.

Na een uitvoerige uiteenzetting van de gerealiseerde projecten van het afgelopen jaar en een blik vooruit op 2013 was het tijd om te feesten. ( het eindejaars personeelsfeest )

Trouwens Prosalud  bestaat 15 jaar.

Een geslaagde dag, stilaan komen we in het ritme. En zo hoort dat hier zegt men.

Alles " paso por paso ".

Darío, 15/12/2012

Vroeg uit de veren, zes uur, de ideale tijd (lekker fris) om in en rond het huis wat op te ruimen.

De dames in het huis en de heren verzamelen alles wat naar het stort mag bij elkaar.

Een speciale ervaring wanneer je hier op de stortplaats komt.

Géén paspoort nodig, alles kan er gedumpt worden naar hartelust.

De meeste dingen die wij vergooien worden door de mensen van de aangrenzende gehuchtjes nauwkeurig onderzocht of er voor hen geen bruikbare spullen tussen zitten.

Het valt wel op dat hier alleen echte rommel wordt gebracht, géén spullen die eigenlijk nog prima in orde zijn.

Dr. Toon vertelde dat er ooit plannen waren geweest om hier een stortplaats te bouwen naar westerse normen, of zo ongeveer. Er zouden dan mensen een werkplek vinden zodat zij een eigen bestaansinkomen zouden hebben, en de rommel zou gescheiden kunnen worden en verkocht of herbruikt.

Dr. Toon en Francesca vertrekken terug naar Managua, wij hebben nu het huis voor ons,

verder onze spullen uitpakken, organiseren, zodat we eindelijk weten waar alles ligt.

In de namiddag op zoek naar internetcafé "dat werkt"  er zijn blijkbaar veel storingen vandaag.

We ontmoeten Adam, op bezoek geweest in Lommel met het Nicaragua comité.

Allemaal de hartelijke groeten daar.

Tegen de avond wat verkenning gedaan in de onmiddellijke omgeving en een lekker hapje gaan eten in een typisch klein eethuisje van Doña Katalina.

Ondertussen knallen hier continue de vuurpijlen in de lucht, het einde van het jaar wordt hier nu al uitbundig gevierd.