Dinsdag 14 juni 2016: vertrek Nicaragua, "VAMONOS"

Na een periode van ongeveer twee jaar is het weer tijd om naar Nicaragua te vertrekken.

Met 2000 aardbevingen in mei kunnen we zeggen dat er heel wat beweging is in het land. Ja echt Choquerend!

Na een flinke vertraging in Atlanta, wegens zware storm, liggen we na een reis van 26 uren in bed in Darío.

Woensdag

Een rustige dag, even acclimatiseren, wennen aan het tijdsverschil, bekomen van de lange reis.

De rust is van korte duur, in de late namiddag worden we onder een voorwendsel weggelokt en wacht ons een heuse verrassing. Alle collega's vinden we terug in een klein restaurantje richting Sébaco.

Met muziek en dans, een etentje en een cerveza is het ijs meteen gebroken!

Donderdag

Oef, effe wennen, om half zes 's morgens vertrek ik met Eduardo en Filipita naar Montaña Grande.

De Minsa heeft er een bijeenkomst met de lokale bevolking georganiseerd, vrouwen uit de hele regio kunnen een mamografie laten maken.

Filipita, een psychologe van Prosalud is net begonnen met het programma Funda Mental ......

Ook zij geeft een korte uiteenzetting over het nieuwe programma, deelt folders uit en praat met enkele mensen.

In functie van Funda Mental bezoeken we nog enkele scholen waar Felipita met de directeur praat en enkele folders overhandigt.

We gaan even langs Mario in El Balsamo. Hij heeft al drie maanden een gipsverband om zijn voet zoveel mogelijk te corrigeren. Elke week wordt er een nieuwe gipsverband gelegd in La Mascota in Managua.

Hij maakt reeds vorderingen.

En Jan en Moniek, de zwijnenfamilie heeft ook niet stilgezeten. Moniek en Jan zijn verkocht en met de opbrengst heeft vader nieuw zaaigoed gekocht.

 

In Terrabona bezoeken we Bayron, Doribel en Oscar.

Bayron heeft een spalkje om zijn voet te corrigeren.

Oscar heeft 1 teen gebroken door al zijn ongecontroleerde bewegingen maar stelt het verder goed.

Doribel moet weer dringend naar een psychiater, haar buik is bont en blauw van de slagen die ze zichzelf toe dient. Ook moeder en de zus hebben het nog steeds zwaar te verduren.

Zelfs de kuikentjes en de rondscharrelende kippen gaan eraan. 

 

We pikken de rest van de ploeg op in de kliniek van Tierra Buena en de dag zit er op, oef wat is het heet!!

Net voor ons vertrek wordt er gefumigeerd, een soort rook in de kliniek geblazen, het stikt er van de muggen.

Na de aardbevingen is er in deze regio bijna geen regen meer gevallen, nietegenstaande we in het regenseizoen zijn. De mensen beweren dat de aardbevingen de oorzaak zijn??

Dat belooft weer voor de oogst van de boeren!

Ondertussen is Gerard naar Cuajinicil. Samen met Karla bezoekt hij een aantal gezinnen die mogelijk in aanmerking komen voor een "Estufa Mejorada"

Een project voor verbeterde kachels, in samenwerking met het GROS van Neerpelt voor het  prototype en later met steun van de Provincie Limburg en Toeristen zonder vakantie voor de productie van meerdere kachels.

Vrijdag

In de namiddag bezoek aan een paar ver afgelegen dorpen zoals Valle San Juan in Darío.

Voor Gerard weer een heuse uitdaging, pura Roca, hellingen van 45° inclusief een tropische  stortbui. De 4x4 kwam weer goed van pas.

We worden vergezeld door een mevrouw van een andere NGO. Zij neemt de maten op van kinderen die een aangepaste rolstoel nodig hebben.

De rolstoelen zijn nieuw en gratis.

We  bezoeken de arme gezinnen met twee en eentje zelfs met drie zwaar gehandicapte kinderen. 

 

 

Eduardo wil een aangepaste matras laten maken voor een van de kinderen, een kluifje voor Gerard. Hij neemt samen met Eduardo de maten.

 

Zaterdag

Tijd voor MoNiCare, op naar Matagalpa om de reservering van het hotel aldaar  te bevestigen.

Nog even langs "de grote winkel" om de basisinkopen te doen, weer even wennen als er helemaal niks in huis is.

Om de dag af te sluiten nog met wat handjeswas.

Zondag 19 juni

Oef, uitslapen, het is al de hele week stikheet, en dat kost de nodige energie.

's Namiddags wat internetten, tegenwoordig gratis in alle Stadsparken van Nicaragua.

Onze overbuurman is naar Managua verhuisd, dus internetten vanaf thuis is helaas niet meer mogelijk.

En van het cybercafé zijn we zo terug, het stikt er van de muggen!

Maandag

's Morgens rijden we samen met Eduardo en Filipita naar El Cristal in Estellí.

We krijgen er enkele sta planken en een heuse WC stoel van Veerle, ze is een ergotherapeute uit België, woont in Nicaragua en werkt in de Escuela El Cristal.

Daarna rijden we naar het Minsa in Estelli waar Filipita graag een onderhoud heeft met iemand van Fundacion Manantial, een organisatie van Spanje die al langer werkt met personen met een mentaal probleem. Helaas heeft de persoon in kwestie een weekje vakantie.

Dinsdag

Eduardo en ik rijden met Mario en een paar andere kinderen naar Managua.  Allen hebben gips of spalkjes nodig.

Aangezien we normaal gesproken de hele morgen moeten wachten in La Mascota hebben we een opdracht van Gerard.

Gerard blijft thuis, hij heeft een onderhoud met dokter Toon en daarna gaat hij de inventaris opmaken van de fietsen en op zoek naar assistentie bij het in orde stellen van de MoNiCare  fietsen.

Het idee van Gerard van de stoven krijgt vorm, zijn beslissing staat vast, het wordt een kachel met o. a.  lava stenen.

En we dachten, lava stenen, die zijn er genoeg!! Ja watte, ze liggen voor het oprapen, het probleem is dat als je dat doet, een flinke boete krijgt, ze zijn beschermd!

We rijden richting Massaya en zoeken naar bedrijven waar we de stenen kunnen kopen, een flinke tegenvaller, niemand kan ons helpen.

Onderweg ontdekken we een heus veld met stenen, en rapen er toch al enkele tot een buur ons in de gaten krijgt en zegt dat we elk moment beboet kunnen worden.

Hij verwijst ons naar Nindirí, waar we na een hele uitleg een brief meekrijgen dat we op een bepaald terrein van de gemeente twee zakken mogen rapen, haha!

Wie denkt er nu aan als je 's morgens naar de stad vertrekt, 's middag met je open schoenen lava stenen moet rapen, hoe krijgen ze ene mens toch zo gek!

 

 

Gerard, in zijn enthousiasme denkt eraan, als het prototype werkt, om een camion stenen te bestellen, met alle Chinezen, maar niet met den deze, dat klusje kan hij zelf klaren!

 Alhoewel iedereen beweert dat het park in Masaya gesloten is, wil ik er toch even langsgaan en wat blijkt, het park is terug open!

Een verantwoordelijke vertelt rustig dat de vulkaan op ieder moment terug kan exploderen, je mag enkel korte tijd naar boven, maar alles op eigen risico.

Ik moet een schriftelijk verzoek indienen bij de directeur, en dan maar alles van dag tot dag bekijken voor de groep van MoNiCare.

Hopelijk neemt de vulkaan ook vakantie tot eind augustus!

Woensdag

Gerard krijgt hulp van twee jongens uit de buurt, om de fietsen te monteren.

De drie mannen druppen net zo hard uit als de hangende kettingen.

 

Magali, de tweede kinesiste van Corazones Unidos ligt er een weekje uit, ze heeft het Chikungunya virus veroorzaakt door een mug.

Eduardo en ik gaan naar Los Pepitos, waar om de 14 dagen nog een kinesiste van Matagalpa werkt. Zij is aangesteld door een Spaanse ngo.

Ze behandelt steeds maar vier kinderen, meer kan ze niet aan,  daarna vertrekt ze en is de rest van de kinderen voor Eduardo of Magali. 

 

 

Gera, ik heb jou lintjes al uitgeprobeerd en ja echt een goed idee, de kindjes en ook Eduardo vinden het spelletje geweldig. 

 

Donderdag.

Gerard blijft thuis en met zijn twee hulpjes hoopt hij vanmorgen de fietsen startensklaar te krijgen. 

 

 

Gewapend met mijn muggenspray, een lange broek vertrek ik om half zeven tevoet naar kantoor en daarna met de ambulance naar Terrabona.