Tijd om afscheid te nemen

Vreemd, de eerste dagen na de tour, wakker worden met het idee, wat moeten we vandaag, welk transport regelen, bellen voor een picknick...  we waren even het noorden kwijt.

De vuile fietsen, het enige tastbare wat de stoere mountainbikers achtergelaten hebben is alles wat ons rest.

Met hulp van een paar medewerker wordt de tuin omgetoverd tot een heuse fietsenwerkplaats.

Er wordt gewassen en geschrobd, zodat de stalen (?) rossen clean en wel kunnen opgeborgen worden, wachtende op hun volgende uitstap. 

En helaas, we hebben weer minder goed nieuws.

Vladimir, een jongetje van twee jaar, is na 18 dagen ziekenhuis opname overleden aan een longontsteking.

Vladimir, een kranig ventje, heel gemotiveerd om zijn voetjes te bewegen nadat Eduardo er een paar kleurige vlinders op had getekend, hij had pas nog een staplank mee gekregen om thuis te kunnen gebruiken.

Net als Felix Pedro kwam ook Vladimir wekelijks naar de kiné in Terrabona.

Samen met Paco en de pastoor van Darío organiseerden we een bijeenkomst in de kerk van Darío waar vooral ouderen werden uitgenodigd met een visueel probleem.

De laatste tweedehands brillen uit België vlogen weg, er werd gepast, geruild en nog eens gepast tot ze het weer zagen zitten.

De Maria feesten zijn nu volop bezig. Dit betekent dat elke wijk van Darío een optocht organiseert met het Maria-beeld. Het beeld wordt om vier uur 's morgens afgehaald in de hoofdkerk, onder begeleiding van de fanfare, met luid gebed en gezang en het nodige vuurwerk. Iedereen kan hier reeds vroeg in de morgen van genieten!!! Op deze dag wordt Maria uitgedost en klaargemaakt om samen met de wijkbewoners 's avonds door de straten van Darío te paraderen op een praalwagen. Men organiseert een muziekband met toepasselijke muziek, mensen bidden, zingen, dansen, het gaat er veel minder stijf aan toe als bij ons.

Daarna wordt er Marol uitgedeeld, een zoete maïspap met varkensvlees en tortilla.....heerlijk!

Om 11 uur 's avonds brengt men Maria terug naar de kerk waar ze de volgende morgen weer door een andere wijk wordt afgehaald. 
Dit is de creatie van Eduardo!

Er stonden nog een paar zaken op de wachtlijst van Terrabona, en uiteindelijk zijn ze toch nog klaar geraakt.

De "magic" kast slaat aan bij de kids. Ze moeten eerst alle sloten met verschillende sleuteltjes openmaken waarna het kleine broertje van Macaco verschijnt.

Ook het rad van Fortuin is klaar!

Kinderen kunnen op een speelse manier allerlei oefeningen doen.
 

Fatima ontvangt haar nieuwe bril.

Onze laatste knuffel gaat naar Camila, zusje van Valeska.

We hadden nog geen kans gezien om de aangepaste matras met de nieuwe stoffering van het bed van Oscar te fotograferen.

Mama is heel content nu Oscar geen blauwe plekken meer heeft door met zijn ongecontroleerde bewegingen tegen de bedsponnen te slaan.

Een van de laatste dagen sluit "Los Pipitos" Darío af met een heus kerstfeest.

Kinderen en ouders worden getrakteerd op een rijstmaaltijd.

De piñata zorgt voor het nodige amusement.

Dit zou ook een leuk idee zijn voor Terrabona voor volgend jaar, denken we.

En dan toch nog even vlug een bed voor Ramon regelen. De matrasbeschermer zijn we vergeten mee te nemen, maar die bezorgt Eduardo in het nieuwe jaar.

Het is stilaan tijd om afscheid te nemen.

Een afscheidsfeestje met de collega's van Prosalud.

Ze waren er praktisch allemaal, en het was supergezellig! Een speech hoort er altijd bij in Nicaragua, we waren voorbereid.

We kregen een aangepaste "bandera" van Nicaragua waarna Ron en Toña overvloedig vloeiden.

Bijna twee jaar Nicaragua, we hebben er ons hart verloren.

We hebben heel veel gezien, ervaren en geleerd in deze compleet andere wereld.

De levenskwaliteit en - omstandigheden in dit deel van Nicaragua, (in de campo) laat staan de levensomstandigheden van families van kinderen met problemen zijn absoluut niet te vergelijken met deze in Europa.

Het programma Corazones Unidos heeft in de laatste twee jaar heel veel betekend voor deze mensen. Waar andere organisaties alleen beloftes maakten, hield Corazones Unidos woord.

Er werden geen loze beloftes gedaan, maar er volgde effectieve hulp.

Transport en begeleiding naar ziekenhuizen werden geregeld.

Bedden, rolstoelen, orthopedische schoenen, brillen, aangepaste douches, en zoveel meer werden gebouwd, aangepast of aangekocht.

En niet te vergeten, de mooiste kinézaal van Nicaragua, die ligt in Terrabona!

Eduardo de kinesist en Geaconda, zelf moeder van een zwaar gehandicapte dochter, ze hebben ons beloofd om het project voort te zetten, en we blijven contact houden.

In het nieuwe jaar wordt voor transport gezorgd en kan Eduardo zelf de verafgelegen dorpen bezoeken. Op deze manier kunnen kinderen met zwaar motorische problemen zich verzamelen op een bepaalde plaats in de campo en daar van kiné genieten.

In Chaguite Grande hebben we onlangs een locatie gevonden, de moeder van een bedlegerige dochter stelt een ruimte ter beschikking waar ook andere families van de nabijgelegen dorpen naartoe kunnen komen.

Eduardo wil autorijlessen gaan volgen, wat ook niet zo evident is in Nicaragua, zodat hij op termijn onafhankelijk van een chauffeur zijn werk kan uitvoeren.

Maar er is nog veel werk aan de winkel, psychiatrische patiënten, mensen met epilepsie, met mentale- en/of gehoorproblemen, deze vallen tot nu toe nog buiten de boot.

Dit alles, we kunnen het niet genoeg zeggen, is niet mogelijk zonder al de kostbare centjes en de steun vanuit het thuisland, nogmaals allen heel hartelijk bedankt!!!

En...we hebben de belofte gekregen dat we het project volgend jaar nog een keertje mogen komen evalueren, wie weet in combinatie met een nieuwe fietstocht.

 

Aan iedereen een Heel Hartverwarmend Gelukkig 2015!!!

Un abrazo fuerte,

Rina y Gerardo

.